انتخاب رشته داروساری

یکی از دوستان در مورد تردیدش در مورد انتتخاب رشته داروسازی و یا پزشکی سوال پرشیده بود که من نکاتی که از دید خودم قائل به توجه هستند رو ذکر میکنم

- اگه بخوایم فاکتور میل رو کنار بذاریم تفاوتها تقریبا زیاد هستند

- اعتبار و وجهه پزشک از داروساز بالاتر هست و هنوز خیلیها در این کشور نمی دونن که داروسازی دکتری هست و نه لیسانس!

- در رشته پزشکی بهد از استجری دیگه کم کم باید کار عملی رو یاد بگیرید و بخشها رو تجربه کنید در حالی که در داروسازی تقریبا همیشه باید سر کلاسهای دانشکده بنشینید.

-شما میتونین چیز زیادی از داروها ندونین ولی ارتباط خوبی با مریض داشته باشید و داروساز خوبی در اذهان بمونید و خللی در کارتون پیش نیاد ولی یک پزشک اگه به روز نباشه و سئاد مناسبی نداشته باشه اقبال بیماران کمتر خواهد بود . چون برای بیمار چندان تفاوتی نمی کنه که دارو رو از کدوم داروخانه تحویل بگیره ولی انتخاب پزشک براش مهمتره.

- چون اکثر دانشجوهای داروسازی میبینن که چندان از معلوماتشون نمیتونن در داروخانه استفاده کنند درسها رو برای رفع تکلیف میخونن و اونایی که انگیزه های علمی بالاتری دارند به تخصص فکر میکنند با اینحال تفاوت مادی داروساز عمومی با تخصص اونقدری که در پزشکی مشخصه در داروسازی نیست. حداقل معیشت داروساز ار حداقل معیشت پزشک به اعتقاد من بهتره ولی سقف درآمد داروسازی خیلی محدود تر از سقف درآمد پزشکه

- دانشجویان داروسازی بعد از پاس 120 واحد میتونن بعد از معرفی به انجمن داروسازان و دریافت کارت انجمن در داروخانه به عنوان قائم مقام مشغول کار بشن و کسب درآمد و تجربه کنند . با ابنحال اکثر کسانی که روز وارد این قسمت تجاری میشن کلا بیخیال نمره و درس میشن..

- اگه بعد از چندین و چند سال کسب امتیاز و البته سرمایه موفق به تاسیس داروخانه شخصی بشید تازه اول دردسره . خرید اقلام دارویی که خوش هنریه . مریض اگه چند بار بیاد داروخانه و ببینه که داروهاش رو کامل ندارین احتمالا دفعه بعد از جای دیگه تهیه میکنه . تاریخ مصرف داروها که بایستی مدام بهشون توجه بشه . قرارداد بستن با انواع سازمانهای بیمه گر و قبول کردن انواع ناز و کرشمه اونها . باید بدونین که عرف معمول در بازپرداخت حق داروخانه حدود 4 تا 5 ماه هست . ضمن اینکه هر ماه هم کلی از طلبتون رو به هزار و یک جور بهونه ازتون کم میکنن. پرستل سالم پیدا کردن خودش هنریه و پرسنل رو سالم نگه داشتن که از اون هم سختتره . خریدها رو میتونین در ماههای اول اعتباری انجام بدین و معمولا چک چند ماهه میدید . حساب دفتر منظمی باید داشته باشید که سر رسید چک ها با موجودی بانکتون بخوره . خرید نقدی هم که تخفیفهای خودش رو داره. 2 جور بازرس به شما مراجعه میکنن بازرس بیمه و بازرس دانشگاه . چون قاعدتا پرسنل داروخانه رو بیمه میکنید نمی تونین به همین راحتی غذرشو بخواین حتی اگه براتون ... مسجل شده باشه . هزینه اداره داروخانه خیلی بیشتر از مطب هست و همینطور باید بدونین که برای هر نسخه مبلغ ناچیزی به عنوان حق فنی دریافت میکنید که قابل قیاس با هزینه ویزیت نیست .

وقت آزاد کمتری دارید . و طبعا فرصت مطالعه کمتری دارید . کمتر به مسافرت میتوانید بروید .

با اینحال آشنایان فراوانی خواهید داشت و اگر واقعا نسبت به سلامت بیمارانتان توجه نشان دهید هم کار داروخانه لذت بخش تر میشود و هم اعتبار بیشتری کسب می کنید . در برخورد با بیماران همیشه خود را جای آنها بگذارید به قول پدرم بیمار هر چی هم بگه باز بیماره نباید دلخور شد یا انتضار خاصی داشت . برای خود ما هم اتفاق افتاده مواقعی که بیمار هستیم از لحاظ روحی هم حساستر و مستعد نا‌آرامی میشویم.

- معمولا پزشکان تحمل انتقاد نسبت به کارشان را ندارند . برای ایجاد همدلی و رفع سو تفاهم بهتره رابطه معقول و دوستانه ای ایجاد کنید همانطور که شما در داروخانه مرتکب اشتباه میشوید اونها هم اشتباه میکنند . پس بهتره هوای خودتون و مریض رو داشته باشید و ایرادات رو توی سر هم نکوبید!

از لحاظ مسئولیت حرفه ای استرس پزشکان بیشتر از داروسازان است چون مسئولیت مستقیم درمان بعده آنهاست .

- اگه یک روز یکی از پرسنل شما سر کار حاضر نشود کل کار کند پیش میرود اما کار منشی مطب آنقدر حیاتی نیست

- یک پرسنل بد میتواند کلی شما را به دردسر بیندازد اما یک منشی بد خیلی هم خرابکاری نمی تواد بکند!

- شما برای اینکه در یک شهر بزرگ مثل تهذران به عنوان داروساز بلافاصله داروخانه تاسیس کنید لازمه پروانه داروساز دیگری را خریداری کنید و بعد مکان و داروها

اما به عنوان پزشک شما نمی توانید پروانه مطب خریداری کنید و مجبورید در درمانگاه یا بیمارستان استخدام شوید. در ورد داروساز هم که میتواند به صورت قائم مقام و یا با سپردن پروانه مشغول به کار شود.

- در مورد آینده شغلی هر کدام با قطعیت نمی توان نظر داد چون در این کشور هر روز یک شاهد سیاست متفاوت هستیم!

باید اینو هم بگم که برادر و خواهر خودم پزشک هستند و من سعی کردم دید منصفانه ای داشته باشم به طور کلی احساس من اینه که نگرانیهای یک داروساز نسبت به آینده کمتر از یک پزشک است.